[zaloguj się]
[pdf]

PRZYCZYTYWAĆ (2) vb impf

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 przyczytywåm
con praet
pl
3 m pers by byli przyczytywali

praes 1 sg przyczytywåm (1). ◊ con praet 3 pl m pers by byli przyczytywali (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. przyczytać.

1. Twierdzić coś o kimś, przypisywać [co komu] (1): Arrius y ini Kácerze záwżdy zárzucáli mężom ſwiętim tákie kácerſtwo ſproſnego Sábelliuſzá/ [...] Gdzie więc iſcie koniecżnie nigdyby byli tego nie przycżytywáli wiernym Bożym/ gdyby byli o iednośći iſtnośći nic nie dzierżeli/ iedno o tych wáſzich trzech duchoch. SarnUzn G5v.
2. Czytać (1):
Zwrot: »od początku do końca przyczytywać« (1): Perlego, A principis ad finem usque lego – Od pozątku [!] do koncza prziczitiwąm. Calep 784a.

Synonimy: 1. cf PRZYCZYTOWAĆ.

Formacje współrdzenne cf CZYŚĆ.

LW