Słownik polszczyzny XVI wieku - przydzierżawać się

« Poprzednie hasło: [PRZYDZIERŻAWAĆ]

Następne hasło: [PRZYDZIERŻEĆ] »

PRZYDZIERŻAWAĆ SIĘ (2) vb impf

Teksty nie oznaczają é; pierwsze a pochylone, drugie jasne.

Fleksja

indicativus
inf	przydzierżåwać sie
praes
	pl
1	przydzierżåwåmy sie

praet
	sg
3	m	przydzierżåwåł sie

[inf przydzierżåwać sie. ◊ praes 1 pl przydzierżåwåmy sie.] ◊ praet 3 sg m przydzierżåwåł sie (2).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Znaczenia

1. Towarzyszyć komuś nie odstępując go, wiązać się z kimś (2)
2. [Postępować według czegoś, przestrzegać]

1. Towarzyszyć komuś nie odstępując go, wiązać się z kimś [kogo (G)] (2): wygnąn będąc do Egiptu ſzedł [Solon], potym ſie krola Lidowſkiego przydzierżawał, od tąd potim brał ſie do Siciliey BielŻyw 5.

W przeciwstawieniu: »porzucić ... przydzierżawać się« (1): w krothkim cżáſu porzućił ią [Król Kazimierz żonę Adelajdę] á miłoſnic ſie przydzierżawał BielKron 374v.

2. [Postępować według czegoś, przestrzegać [czego]: Przetoż nie poddawamy ſie pod władzą grzechu/ ále przydzierżawamy poſłuſzeńſthwá Oycá niebieſkiego/ ſtrzegąc łáſki iego GilPos 149.

W przeciwstawieniu: »odstępować ... przydzierżawać się«: A nákrotce/ potrzebá nam záwſze złego odſtępowáć á dobrego ſie przydzierżawáć. GilPos 76v.]

Formacje współrdzenne cf DZIERŻEĆ.