[zaloguj się]
[pdf]

PRZYGORZEĆ (2) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w gorzeć).

Fleksja
praet
sg
3 f przygorzała
conditionalis
sg
3 f by przygorzała
n by przygorzało

[praet 3 sg f przygorzała.] ◊ con 3 sg [f by przygorzała.] n by przygorzało (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) i XVIII w.

Przypalić się, zwykle przywierając do naczynia (2): á zmieſzay on miod z omanem cżyſcie/ y przyſmaż trochę: mieſzaiącz wſzytko aby nie przygorzało FalZioł V 94v; warz w moczu krowim/ gnoy świeży krowi w gárncu nowym/ áż dobrze wywré iż gęſto będźie iáko káſza/ á do tąd mieſzay by nie przygorzáło SienLek 176; [Mieſſay mleko/ by nieprzygorzáło Rr die milch/ dz ſie nit printzelte Wokabul 1539 F3; Ia czuię iſz tá iárzyná przygorzáłá. [...] das eſſen iſt angebrenth worden. Wokabul 1539 R7, T4].
[Szereg: »przygorzeć a przysmargnąć«: Potym wſtaw ná węgle roſpalone/ á daj wrzeć ćwierć godźiny/ mieſzáiąc vſtáwicżnie/ áby nieprzygorzáło/ á nieprzyſmargło SienHerb 503a (Linde).]

Formacje współrdzenne cf GORAĆ.

Cf [PRZYGORZAŁY], PRZYGORZENIE

MP