[zaloguj się]
[pdf]

PRZYJEDNOCZYĆ (4) vb pf

e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w jednoczyć).

Fleksja
inf przyjednoczyć
praet
sg
3 m przyjednoczył
n przyjednoczyło
conditionalis
sg
3 m by przyjednoczył
con praet
sg
3 m by był przyjednoczył
f by była przyjednoczyła

inf przyjednoczyć (1). ◊ praet 3 sg m przyjednoczył (1). n przyjednoczyło (1). ◊ [con 3 sg m by przyjednoczył.] ◊ con praet 3 sg [m by był przyjednoczył.] f by była przyjednoczyła (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

1. Połączyć duchowo z Bogiem [kogo] (4):

[przyjednoczyć komu: iż Chriſtus naſz Pan dobrowolnie vćierpiał za grzechy naſze/ ſprawiedliwy za winne/ aby nas był iedno przijednocżił Bogu. RejKat 27v.]

przyjednoczyć k(u) komu przez co (3): ktore [człowieczeństwo Chrystusa] nas ku tobie panu naſſemu właſnie przyiednoczyło przez rozliczne nauki y na koniec przez odkupienie ſwięthe twoie RejPs 129, 121; RejPos 16.

Zwrot: »w społeczną miłość [z kim] przyjednoczyć« (1): Ludzi ty ktorzy [...] w twym [Panie] ſwiętym przikazányu záwżdy mocnie ſtoią Rácż ye w towárzyſtwo moye łáſkáwye obroćić/ A w ſpołecżną miłość s tobą wſſytki prziyednocżyć LubPs bb2v.
2. [Upodobnić [ku czemu]: [Jezus] zſtał ſie cżłowiekiem aby mogł za nas vćirpieć/ bo Boſtwo ſamo ćirpieć niemogło/ aby nas prawie y z skutki/ y z podobieńſtwem/ ku ſwemu ſwiętemu wyobrażeniu przyiednocżył. RejKat 20.]

Formacje współrdzenne cf JEDNOCZYĆ.

Cf PRZYJEDNOCZON

AN, (ZCh)