[zaloguj się]
[pdf]

PRZYKLĘKAĆ (4) vb impf

Fleksja
indicativus
praes
sg
3 przyklękå
praet
sg
3 m przyklękåł

praes 3 sg przyklękå (1). ◊ praet 3 sg m przyklękåł (1). ◊ part praes act przyklękając (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w. s.v. przyklęknąć.

Klękać na jedno lub na obydwa kolana (4):

przyklękać komu (2): Przyiął go lud wſzyćiek w Floręncyey z wielkim nabożeńſtwem: wſzędzie iáko Papieżowi przyklękáiąc/ á przeżegnánie od niego biorąc. SkarŻyw 412. Cf »przyklękać do nog«.

Zwroty: »na modlitwie przyklękać« (1): z wielką potym prętkośćią do iáſkinie przybieżawſzy: nálazł ćiáło Páwłá S. ták iako ná modlitwie przyklękał z proſtą głową/ y z rękomá podnieśionymi ku niebu. SkarŻyw 52.

»przyklękać [komu] do nog« (1): Y ſkupiwſzy ſię około niego/ modłę nád nim płácżąc cżynili. á ſtárſzy mu błogoſłáwił mowiąc: Idz Synu w imię Oycá y Syná y Duchá S. [...] y przyklękáiąc káżdemudo [!] nog/ prośił áby kłádąc nań ręce/ iemu błogoſłáwili. SkarŻyw 134.

W przen (1):
Fraza: »przyklęka kolano« (1): iż ná imię IEZVS przyklęka káżde koláno [ut in nomine Iesu omne genu flectat Vulg Philipp 2/10]/ w niebie/ ná źiemi/ y pod źiemią. SkarKaz 82b.

Formacje współrdzenne cf KLĘCZEĆ.

MP