Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRZYKŁONIĆ SIĘ

Następne hasło: PRZYKŁONNOŚĆ »

PRZYKŁONIONY (3) part praet pass pf

Teksty nie oznaczają ó; pierwsze o prawdopodobnie pochylone (tak w przykłonić).

Fleksja

sg
n	G	przykłónion(e)go

pl
N	subst	przykłónion(e)

sg n G przykłónion(e)go (1). ◊ pl N subst przykłónion(e) (2).

Sł stp s.v. przykłonić, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. przykłonić.

Znaczenia

1. Pochylony, skierowany; w przen (1)
2. Którego pragnienia skierowały się na coś; przen (1)
3. Skłoniony, pragnący (1)

1. Pochylony, skierowany; w przen (1):

Fraza: »uszy [czyje] będą przykłonione [ku czemu]« = ktoś wysłucha (1): Oczy theż moie otworzone będą/ á vſzy moie przykłonione ku modlitwie [aures meae intentae ad orationem] mieyſcá tego. BibRadz 2.Par 7/15.

2. Którego pragnienia skierowały się na coś; przen (1):

Wyrażenie: »serce przykłonione [do kogo]« (1): Abowiem pátrzay iáko tho ieſt mocna rzecż v Páná tego/ wiárá ſercá ſkruſzonego/ á ze wſzey myſli y ze wſzey możnośći przykłonionego do niego. RejPos 236.

3. Skłoniony, pragnący (1):

Fraza: »[ku czemu] chuć przykłoniona ma być« (1): y ku ktorym byśmy rzecżom ſprzyrodzenia ſkłonni á ſtoſowni álbo godni byli/ ku tym nawięcey chuć á vśiłowánia náſze przykłonione máyą być KwiatKsiąż B.

Cf PRZYKŁONIĆ