[zaloguj się]
[pdf]

PRZYKRADAĆ (3) vb impf

a pochylone.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 przykrådåm
3 przykrådają
imperativus
pl
3 niech przykrådają

praes 1 sg przykrådåm (1). ◊ 3 pl przykrådają (2). ◊ [imp 3 pl niech przykrådają.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (trzy z niżej notowanych przykładów) s.v. przykraść.

Kraść po trochu, nieznacznie, podkradać; suffurari Mącz (3): Mącz 141a; [Nápominay ſługi áby byli poſłuſznymi pánom ſwoim/ we wſzem niechay ſie im podobáią/ niech nie odmárkotuią/ áni przykradáią/ ále wierność niech pokázuią dobrą GilPos 88 (Linde s.v. przykraść); A ták y złodźieie rádźi kłamáią/ y kłamcy rádźi przykradáią. WerReguła 117 (Linde s.v. przykraść); Furor, Suffuror, ich ſtele. P. Krádnę/ przykradam. Volck 243].
Zwrot: »[komu] po trosze przykradać« (1): (nagł) Páni. (–) KVṕcie pánie tę bramkę/ bo żydowká mowi/ Iż kto ią zá to kupi/ iſcie ſie obłowi. [...] Ciągnie ſie nędzny Oſieł [tj. mąż]/ by ſzubki przyſtáwić/ Páni też iuż pomyſla/ w co ſie przy tym záwić. Tákże ſobie po troſze/ ſpołu [tj. nawzajem] przykradáią/ Aż w kalecie y w ſkrzynce/ puſtki więc miewáią. RejZwierz 137v.
Szereg: »przybierać albo przykradać« (1): (nagł) O tych co ſię tułaią á przybieráią álbo przykradáią (–) Tácy ludzye co imienie opuſćiwſzy y tułáią ſię/ łupieſtwá czyniąc/ trácą imienie. UstPraw I3.

Formacje współrdzenne cf KRAŚĆ.

MP