[zaloguj się]
[pdf]

PRZYMAWIANIE (1) sb n

Pierwsze a pochylone, drugie jasne; e z tekstu nieoznaczającego é.

Fleksja
sg
N przymåwiani(e)
G przymåwianiå

sg [N przymåwiani(e).] ◊ G przymåwianiå.

Sł stp notuje, Cn s.v. przymówka, Linde XVII w. s.v. przymówić.

Lżenie, obrażanie; cavillatio, sugillatio, vellicatio Cn:
[Wyrażenie: »ku czci przymawianie«: A iże Doſyćvcżynienie zowiemy trzećią cżęść Pokuty; z tąd to náprzód idzie że niektore grzechy/ (iako ieſt/ złodzieyſtwo/ Drapieſtwo/ ku cżći przymawiánie rc.) y mieyſckim obycżáiem doſyć vcżynnoſci potrzebuią. HerbOdpow L6v.]
Szereg: »przymawianie abo sromocenie«: Bo tákowe rzecży zdádzą ſię być mowione nie vmyślnie/ ále ábo z potknienia ięzyká/ ábo znagłego myśli poruſzenia/ á nie vmysłem przymawiánia ábo ſromocenia [non studio obtrectandi nec de industria dicta] ModrzBaz 98v.

Synonimy: hańbienie, lżenie, sromocenie, urąganie.

Cf PRZYMAWIAĆ

LW