[zaloguj się]
[pdf]

PRZYMIETNY (1) ai

przymietny, [przymiotny].

W przymietny e jasne; przymiotny z tekstu nieoznaczającego ó.

Fleksja
sg
mNprzymiotny nN
G Gprzymietnégo

sg [m N przymiotny.] ◊ n G przymietnégo.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.; poza tym XVIII w. w innych znaczeniach.

1. bot. Zestawienie: »przymietne ziele« = starzec zwyczajny; Senecio vulgaris (L); roślina zielna z rodziny złożonych (Compositae): Albo tákowy trunek przypráwić: wźiąć benedyktu/ przymietnégo źiela/ rzepiku zárowno/ to ſpołem wwodźie wárzyć/ á miodem oſłodźiwſzy/ pić. SienLek 127.
2. [Zaraźliwy: ktory [wrzód z francy] ták ſie wkorzenia wżyły á wnątrze człowiecże/ Ták mocnie trwa/ á ſprzećiwia ſie wſſem lekárſtwam: Nád to ieſt ták przymiotny/ iż hnet ieden od drugiego ſie im ſkáźi ErazmJęzyk +8v (Linde).]

Synonimy: 1. cf PRZYMIOT znacz. 6; 2. zaraźliwy.

LW