[zaloguj się]
[pdf]

PRZYNOSZENIE (4) sb n

o oraz pierwsze e jasne.

Fleksja
sg
G przynoszeniå
D przynoszeniu

sg G przynoszeniå (3). ◊ D przynoszeniu (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.

I. Rzeczownik od „przynosić”: Przybywanie z czymś; apportatio Cn (2):
a. Składanie ofiary religijnej; przen (1):
Wyrażenie: »przynoszenie ofiar« (1): wy iáko żywe kámienie buduyćie ſię/ dom duchowny/ ofiárownictwo święte/ ku przynoſzeniu duchownych ofiar NiemObr 34.
b. Doręczanie pism (1):
Wyrażenie: »przynoszenie listow« (1): A tám dáléy w Grodźie iuż ma bydź poſtępek ſtáry w Státućie opiſány záchowywan/ y zákłádánié zakłádów iuxta quantitatem perlucrorum, áby iuż od tego czáſu przez vrząd Stárośćin było/ okromia przynoſzenia liſtów náſzych álbo Viceſgerentá náſzégo SarnStat 1150.
II. To, z czym się przybywa, niosąc lub wioząc (2): A gdy on dom budowano (tedy) iy budowano z kámieniá cálego (ták iáko ie) przynoſzono (marg) Wł. cáłego przynoſzenia. (–) BudBib 3.Reg 6/7.

przynoszenie czyje [= dla kogo] (1): (Przy) offiárách przynoſzenia mego [Pro Hostiis donorum meorum] offiáruią mięſo y iedzą/ (lecż) Iehowá niechce ich BudBib Os 8/13.

Cf PRZYNOSIĆ

ZCh