Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [PRZYPAMIĘTAWAĆ]

Następne hasło: PRZYPARZYĆ »

PRZYPARTY (2) part praet pass pf

a jasne.

Fleksja

sg
m	N	przyparty

pl
N	m pers	przyparci

sg m N przyparty (2). ◊ [pl N m pers przyparci.]

Składnia dopełnienia sprawcy: przyparty od kogo (1).

Sł stp s.v. przyprzeć, Cn brak, Linde bez cytatu.

Znaczenia

1. [Zapędzony w walce na miejsce, z którego nie można dalej uciekać]
2. Pokonany siłą czyjejś argumentacji (2)

1. [Zapędzony w walce na miejsce, z którego nie można dalej uciekać [na co = dokąd]: Ieden zagon przyſzedł pod Skokowkę [...]/ ná ktore ludźie z zamku wyćiekli/ ktorym ſie vſtępuiąc vdáli ſie w gay/ ktory támże ieſt ná tym oſtroẃie/ á zá nim rzeká opárzyſtá Wieprzec y błoto/ ná ktore przypárći/ bići byli. BielKron 1597 558.]

2. Pokonany siłą czyjejś argumentacji (2): Iż Iezus Chriſtus [...] dáie w tym Bogu oycu świádectwo/ iż on ieſt Bogiem Abráhámowym etc. A iż iemu ſámemu ty ſłowá [...] włáśnie należą: ále też y ſam Auguſtyn/ od Fauſtá Mánicheuſzá gwałtem przypárty/ wyznáć też muśiał CzechEp 282; Tu Heretyk ták przypárty [przytoczonymi fragmentami Objawienia św. Jana] co rozumieſz gdźie ſtrzeli? inácżey nie ieno záprzeć kśiąg obiáwienia Ianá ś. poważnośći. WysKaz 36.

Cf 1. PRZYPRZEĆ

LWil