[zaloguj się]
[pdf]

PRZYPILIĆ (2) vb pf

Fleksja
inf przypilić
praet
sg
3 m przypilił

[inf przypilić.] ◊ praet 3 sg m przypilił (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (trzy z niżej notowanych przykładów) i XVIII w.

Zatroszczyć się o coś, zająć się czymś; attendere, intendere Vulg (2): Tedy mowili bogoboyni/ káżdy do bliźniego ſwego. Y przypilił Pan á vſlyſſał Leop Mal 3/16; [THy kthory ſpráwuieſz lud Iſráelſki racż przypilić: ktory wywodziſz iáko owiecżki narod Iozephow. Leop Ps 79/1 (Linde)].

przypilić czego (1): Dla tegoć wyſłuchał Pan Bog: y przypilił głoſu proźby moiey. Leop Ps 65/19; [OczkoPrzymiot 121].

[Ze zdaniem dopełnieniowym: A iż téż ći co té vnguenty w kśiegách swych opisuią, ná nié skąpi są, y iedno ich vncyy kilko y mniéy czásem gotuią, tobie tego przypilić potrzebá, ábyś go tyle miał, coby przez ten czás póki sye mártyr máże zdostarczyć ći mógł OczkoPrzymiot 121.]

Formacje współrdzenne cf 1. PILIĆ.

DDJ