| « Poprzednie hasło: PRZYPOWĘZIĆ | Następne hasło: PRZYPOWIADAĆ SIĘ » |
PRZYPOWIADAĆ (7) vb impf
przypowiadać (5), przypowiedać (2); przypowiadać BielKron; przypowiedać BudNT; przypowiadać : przypowiedać OrzJan (4:1).
o, pierwsze a oraz e jasne.
| indicativus | ||
|---|---|---|
| praes | ||
| sg | pl | |
| 1 | przypowiedåmy | |
| 3 | przypowiadå | |
| imperativus | |
|---|---|
| pl | |
| 2 | przypowiedåjcie |
| impersonalis | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| praet | przypowiadåno | |||||
| participia | ||||||
| part praes act | przypowiadając | |||||
praes 3 sg przypowiadå (3). ◊ 1 pl przypowiedåmy (1). ◊ [imp 2 pl przypowiedåjcie.] ◊ impers praet przypowiadåno (1). ◊ part praes act przypowiadając (2).
Sł stp brak, Cn notuje też s.v. nakazuję, Linde XVII w. (z Cn).
- 1. Wyznaczać, przydzielać (1)
- 2. Wypowiadać (o wojnie) (5)
- 3. Głosić, oznajmiać (1)
przypowiadać co (1): obá [król francuski i cesarz] ſie kniemu [papieżowi] ná ten cżás vćiekáią ná ſkárgę/ przetho z obiemá bywa/ iákoby pośrzodkiem/ obiema [!] theż k woli ná ten cżás Kárdynałow náwybierał/ rozeſłał też liſty przypowiádáiąc Koncilium w Trydenćie/ ktore dla walek do tego cżáſu być niemogło BielKron 223. Cf [»służbę przypowiadać«].
[przypowiedać komu na co: jeśliby się tamten [rotmistrz] tej służby podjął T⟨woja⟩ M⟨iłość⟩ mu porozumiawszy się z panem podskarbim ziemskim na tak wiele mu roty przypowiedajcie, co się będzie W⟨aszej⟩ W⟨ielmożności⟩ widziało. ListyZygmAug 1568/550.]
Formacje współrdzenne cf POWIEDZIEĆ.
JR, (LW, MN)