[zaloguj się]
[pdf]

PRZYPROWADZENIE (2) sb n

o, a oraz pierwsze e jasne, końcowe e pochylone.

Fleksja
sg
A przyprowadzenié
L przyprowadzeniu

sg A przyprowadzenié (1). ◊ L przyprowadzeniu (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. przyprowadzić.

1. Doprowadzenie kogoś do jakiegoś miejsca [kogo dokąd] (1): Długoſz y Miechouius ták o tym Hord Tátárſkich do Litwy przyprowádzeniu piſzą/ iż Witołd [...] wypráwił ſię ſam ná Tátáry z znácznym woyſkiem StryjKron 507.
2. Przyniesienie czegoś; przen [czego skąd] (1): Tamże [w grobie] motzą Iezuſową/ natichmiáſt ſkrzéſſona [Maryja]/ ij wielką ſlodkoſcią napelniona/ ij iakoby ze ſnu zbudzona/ przez przyprowadzenijé duſſe iéy z nieba OpecŻyw 181v.

Cf PRZYPROWADZIĆ

MN