« Poprzednie hasło: PRZYPROWADZIĆ | Następne hasło: PRZYPROWADZON » |
PRZYPROWADZIĆ SIĘ (6) vb pf
sie (6), [się].
o oraz a jasne.
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | przyprowadził się | m pers | przyprowadzili się |
f | przyprowadziła się | m an | ||
n | przyprowadziło się | subst |
imperativus | |
---|---|
pl | |
3 | niechåj się przyprowadzą |
fut 3 sg przyprowadzi się (1). ◊ praet 3 sg m przyprowadził się (2). [f przyprowadziła się.] n przyprowadziło się (2). ◊ [3 pl m pers przyprowadzili się.] ◊ imp 3 pl niechåj się przyprowadzą (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).
przyprowadzić się do kogo (1): Non ita pridem huc ad nos commigravit, Nie owſzeki dawno yeſt/ yáko ſie do nas prziprowádźił. Mącz 321d.
przyprowadzić się dokąd (3): Ab hinc triennium huc commigravit, Iuſz temu ſą trzi látá yako ſie tu prziprowádźił. Mącz 1b; IZ śiłá ludźi z zamorza cudzoźiemców do Prus ſie przyprowádźiło/ którzy źiemſkich máiętnośći nákupili/ [...] Vſtáwiamy [...] SarnStat 107 [idem] 1129; [W piątek jezda się przyprowadziła pod Lanckorunę. DudEpist 236; TurnZwierc Ev (Linde s.v. przyprowadzić)].
[przyprowadzić się skąd: A w tej Warczcie poczęli Żydowie mieszkać od 10 lat, którzy się z Czech przyprowadzili. LustrWpol II 274.]
Synonimy: przybyć, przyjechać; a. wrocić.
Formacje współrdzenne cf PROWADZIĆ.
MN