[zaloguj się]
[pdf]

PRZYRĘCZYĆ (2) vb pf

Fleksja
inf przyręczyć
praet
pl
2 m pers jesteście przyręczyli
3 m pers przyręczyli

inf przyręczyć (2). ◊ [praet 2 pl m pers jesteście przyręczyli. ◊ 3 pl m pers przyręczyli.]

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Dać porękę, gwarancję, zaręczyć, zapewnić (2):

przyręczyć komu za kogo, [za co] (1): (nagł) Broniewſcy z Obrázowá. (–) [...] Mogę tobie beſpiecżnie ia przyręcżyć zá nie/ Nie obráżą nikogo nigdy nieprzyſtoynie PaprPan P3; [ZapWpolActCon 9/217v; A ci rękojmie za co przyręczyli, nie iścili sie o syna Krzysztofa, że mu ociec własny gospodarstwo miał dać wszytko KsięgiSądŁąck 1567 nr 205].

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): á wſzákże tháki [osiadły człowiek] może przyręczyć iż práwu doſtoi. UstPraw E3.

Synonimy: upewnić, zapewnić.

Formacje współrdzenne cf RĘCZYĆ.

SBu