Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRZYROK

Następne hasło: [PRZYROSNĄĆ] »

PRZYROSŁY (3) part praet act

przyrosły (2), przyrostły (1) BielKron.

o jasne.

Fleksja

sg
m	N	przyrostły	f	N
	A			A	przyrosłą
	I			I	przyrosłą

sg m N przyrostły (1). ◊ f A przyrosłą (1). ◊ I przyrosłą (1).

Sł stp: przyrosły, Cn w innym znaczeniu s.v. przyrostek, członek przyrosły, Linde XVI w. (dwa z niżej notowanych przykładów); poza tym XVII(XVIII) – XVIII w. w innych znaczeniach s.v. przyrosnąć: przyrosły.

Znaczenia

1. Który powstał jako przyrost wartości materialnej (2)
2. W funkcji przymiotnika: Który daje przyrost; płodny (1)

1. Który powstał jako przyrost wartości materialnej; accrescens JanStat (2):

Wyrażenie: »lichwa przyrosła« = usura accrescens JanStat (2): VStáwiamy/ iż cokolwiek Zyd pożyczył/ choć będźie złoto choć pieniądze/ choć ſrébro: tedy tylóż ma mu bydź zápłácono álbo wrócono z lichwą przyroſłą [cum usura debita quae accrevit JanStat 1122]. SarnStat 257 [idem [HerburtStat ]], 259; [HerburtStat 371 (Linde s.v. przyrosnąć)].

2. W funkcji przymiotnika: Który daje przyrost; płodny [tu w nawiązaniu do imienia Józef, hebr. josef ‘niech przyda’, oraz do wielkiej liczebności potomków Józefa, Efraima i Manassesa] (1): Iozeph ſyn przyroſtły/ cudnego weyrzenia BielKron 18v.

Cf PRZYROŚĆ