[zaloguj się]
[pdf]

PRZYSIĘGAĆ SIĘ (4) vb impf

Zawsze sie.

a jasne.

Fleksja
inf przysięgać sie
indicativus
praes
sg
1 przysięgåm sie
3 przysięgå sie

inf przysięgać sie (1). ◊ praes 1 sg przysięgåm sie (2). ◊ 3 sg przysięgå sie (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. przysiądz.

1. Zapewniać o czymś zaklinając się; iurare Calep; adiurare Mącz (3): Iuro, iureiurando aliquid affirmo, vel nego – Prziſiegąm ſie. Calep 571b; [StatNorb 58].

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Sancte adiurat se non posse, Przyſięga ſie barźiey że niemoże/ etc. Mącz 366d.

Z przytoczeniem (1): Tedy Piotr nacżąl ſié prziſięgatz ij przeklinatz mowiątz. Dáybych iá zdechl nágle [...] ieſtlim iá kiedy tego Iezuſa znál [Vulg Matth 26/74] OpecŻyw 112v.

[Z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym: ale pyotr począl ſzye przyſzyęgacz yz nyeznam thego czlowyeka RozmyślDomin 39.]

Szereg: »przysięgać się i przeklinać« (1): OpecŻyw 112v cf Z przytoczeniem.
2. Sprzysięgać się, spiskować [z kim] (1): Conspiro, [...] Metapho. Buntuyę/ Spiknienie czinię/ przyſięgam ſie s kim/ In bonam et malam partem sumitur Mącz 408d.

Formacje współrdzenne cf PRZYSIĄC.

MN