[zaloguj się]
[pdf]

PRZYSIĘGAJĄCY (6) part praes act

a jasne.

Fleksja
sg
m Gprzysięgając(e)go
pl
N m pers przysięgający
G przysięgających

sg m G przysięgając(e)go (3). ◊ pl N m pers przysięgający (2). ◊ G przysięgających (1).

Sł stp s.v. przysięgać; Cn, Linde brak.

Potwierdzający coś przysięgą (6): Dla tego ći ſpołem przyſyęgáiący máią być tákowi/ ktorzyby dobrze ználi tego zá ktorym przyſyęgáią [...] áby táką przyſyęgą ſwoią Páná Bogá y ſumnienia ſwego nie obráźili. GroicPorz y4v; Powieść człowieká cżęſto przyſięgáiącego [loquela multum iurantis] ieſt ku poſtráchowi BibRadz Eccli 27/14[15].
Wyrażenie: »prożno [= fałszywie] przysięgający« (1): o resolucyi w od kogo inszego wiedziec bedzieſz gdyz tam prozno przysięgaiący ſekretarze niebywaią. ActReg 155.
a. W funkcji rzeczownika (3): (nagł) O wolnoſći przyſyęgáiącego. (–) W Práwie gdy ieden drugiemu zdawa przyſyęgę/ iuż nie może dáley przećiw niemu czynić w oney ſpráwie/ ieſliby przyſyągł. GroicPorz z4v, oo2 [2 r.].

Cf PRZYSIĘGAĆ

MN