[zaloguj się]
[pdf]

PRZYSŁANIE (2) sb n

a jasne.

Fleksja
sg
G przysłaniå
I przysłanim

sg G przysłaniå (1). ◊ I przysłanim (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. 1. przysłać.

1. Wysłanie kogoś, kto następnie przybył do miejsca przeznaczenia [kogo] (1): Ale gdy Krolowa Węgerſka przyſłánim Krolewny Iádwigi czás zwłoczyłá/ Bodzentá Arćibiſkup [...] Semowitá [...] ná Kroleſtwo Polſkie podnioſł StryjKron 472.
2. Dostarczenie [czego komu] (1): lecz iednák od przedſięwzięcia koronowánia nie dał ſie [Witold] Polſkim poſłom odwieść/ y owſzem pewny dzień koron iemu y żenie iego przyſłánia od Ceſárzá miał náznáczony StryjKron 562.

Cf PRZYSŁAĆ

LW