Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [PRZYSŁUSZAĆ]

Następne hasło: PRZYSŁUSZĄCY »

PRZYSŁUSZAJĄCY (8) part praes act

a jasne.

Fleksja

sg
m	N	przysłuszający	f	N	przysłuszając(a)	n	N	przysłuszając(e)

pl
N	subst	przysłuszając(e)
G		przysłuszających
A	subst	przysłuszając(e)
I	m	przysłuszającymi

sg m N przysłuszający (2). ◊ [f przysłuszając(a).] ◊ n N przysłuszając(e) (2). ◊ pl N subst przysłuszając(e) (1). ◊ G przysłuszających (1). ◊ A subst przysłuszając(e) (2). ◊ [I m przysłuszającymi.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Przynależny, będący czyjąś własnością (4)
- a. O terytorium (2)
- b. Podlegający jurysdykcji (1)
2. Będący częścią, elementem, towarzyszący czemuś (1)
- a. O ludziach (tu: osoby dramatu) (1)
3. Nadający się, odpowiedni, właściwy (2)
- a. O ubiorze (1)
- b. O lekarstwach (1)
4. Będący czyjąś cechą (1)

1. Przynależny, będący czyjąś własnością (4):

przysłuszający komu (1): Martius, Bogu Marſowi przisłuſzayący/ Pośliubiony Mącz 210c.

a. O terytorium [ku czemu] (2): ábowiem lew kſiążę Ruſkie ſyn Dánielá krolá Ruſkiego/ chcąc ſobie przywłaſzcżyć ziemie przyſłuſzaiące ku Polſzcże/ zwoiowawſzy źiemię Lubelſką do Sędomierzá przyćiągnął BielKron 346v, 363v.

b. Podlegający jurysdykcji [k czemu] (1): A yeſlyby ktory ſznych na them myeſczw nyebyl, a doſzicz by nyevczynyl themv thedy ſzye poſzluſchney ſtronye za tho doſzicz ſtaczy ma czo yemv prawo kte^mv prziſchluſchayancze naydzye MetrKor 26/62v.

2. Będący częścią, elementem, towarzyszący czemuś (1):

[przysłuszający k czemu: Dźiáłá/ prochy/ zewſzytkimi wozy knim przyſłuſzáiącymi/ Puſzkarze z ich namioty/ furmáni s końmi áby tamże krepowáni/ á gotowi záwſze byli ku záprzągániu [...]/ ći máią w rynku ſtać TarnConsil i3; Accessorium ... Przyſluſzaiącza rzecż k niecżemu Cervus F40 250 [idem F42]; Przyſluſzaiąca rzec [!] kmeceniu [!] Cervus F46 250; Przyſluſſaiąca rzetz kmętzeniu [!] Cervus F58 250.]

a. O ludziach (tu: osoby dramatu) (1): Akt Trzeći. Perſony Przyſłuſzáiące. Dibidzban/ Lizyczop/ Kálánterſki/ Lizyde/ Orſzulká/ Nice/ Prychná/ Democillus. PaxLiz C4.

3. Nadający się, odpowiedni, właściwy [ku czemu] (2):

a. O ubiorze (1): Przytym [aby mogli wykonać] też y Száty ku ſłużbie przyſłuſzáiące [vestes ministeriales]/ y vbior ſwięty Aaroná kápłaná z ſzátámi Synow iego/ ku ſpráwowániu kápłáńſtwá. BibRadz Ex 31/10.

b. O lekarstwach (1): Tu ſie poczyna Wypis rzeczy zamorzskiech/ y tez rozmagitego naſienia y inſzich rzeczi ku lekarzſtwam prziſluſzaiączich FalZioł II 2a.

4. Będący czyjąś cechą [czemu] (1): A ia moy pánie [...] będę oczekáwał náwſſem miłoſierdzia twego/ ktore ieſt właſnie przyſłuſſáiące ſwiętemu ymieniowi twemu wſſem błogoſláwionem pożądliwemu. RejPs 78v.

Cf PRZYSŁUSZĄCY, PRZYSŁUSZEĆ, [PRZYSŁUŻAJĄCY]