[zaloguj się]
[pdf]

PRZYSTAWANIE (2) sb n

Fleksja

N sg przyståwani(e) (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. 1.przystać; poza tym XVII w. w innym znaczeniu s.v. przystawić.

Przyłączanie się do kogoś (2):
a. Stawanie się mieszkańcem, obywatelem; przen (1):

W połączeniu szeregowym (1): Tu ieſt ná źiemi przyſtawánie y wpiſowánie/ y mieyſkiego práwá przyimowánie. kto tu przez porządne vrzędniki y Sákrámenty przyięty nie będźie: do niebá też nigdy go nie przyimą. SkarKaz 634a.

b. Stawanie się członkiem grupy religijnej [do kogo = do przywódcy religijnego] (1): Abowiem mam tę wiádomość o was bráćia moi/ [...] iż poſwarki ſą miedzy wámi. A to powiedam/ iż káżdy z was mowi: Iam ieſt Páwłow/ á ia Apollow/ á ia Cephin/ á ia Chriſtuſow. (marg) Początek wſzyſtkich odſzczepienſtw ieſt przyſtawánie do oſobnych miſtrzow. (–) WujNT 1.Cor 1/12.

Cf PRZYSTAWAĆ

LWil