[zaloguj się]
[pdf]

PRZYSTĘPEK (3) sb m

Fleksja
sg pl
N przystępki
G przystępku

sg G przystępku (2). ◊ pl N przystępki (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

A. Możliwość, sytuacja coś umożliwiająca (2):
1. Możliwość przedostania się, dotarcia, dojścia gdzieś przez jakieś miejsce; przen [do czego] (1):
Zwrot: »przystępek mieć« (1): Miáłá záwſze prawdá y ma w Kośćiele Rzymſkim mieśce. [...] A święty Cypryan świadcży/ że do niego przyſtępku nigdy nie miáło wiáry zfáłſzowánie. WujJud 15.
2. Możliwość osiągnięcia, skorzystania z czegoś [do czego] (1):
Szereg: »droga a przystępek« (1): iuż ſie wſzytko wypełniło cżego nam iedno byłá potrzebá ku ználezyeniu drogi á przyſtępku do thych hoynych á ſwiętych obietnic iego. RejPos 240v.
B. Pierwsza próba, zaczątek [ku czemu] (1):
Szereg: »początki albo przystępki« (1): Incunabula, Początki káżdey rzeczy. Ut Haec sunt incunabula oratoriae, To ſą początki álbo prziſtępki ku wymownośći. Mącz 72a.

Cf PRZYSTĘP

ZCh