[zaloguj się]
[pdf]

PRZYSUĆ (2) vb pf

Fleksja
inf przysuć
praet
sg
1 m -m przysuł
3 f przysuła

inf przysuć (1). ◊ praet 1 sg m -m przysuł (1). ◊ [3 sg f przysuła. ◊ part praet act przysuwszy.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) i XVIII w.

1. [Dodać, domieszać czegoś sypkiego [czego]: prziſuwſzy ſoli/ ſtłuczy a przylawſzy ⟨...⟩ zmieſzay ſpołu SprLek A4v.]
2. Przykryć czymś sypkim, zasypać; operire Vulg [co] (2): A gdzie ná wielkim Bágnie/ álbo kędyby było Ieźioro iákie/ álbo wodá ſtoi/ Tedy też Grundfeſtu nie potrzebá. Ieno tego potrzebá ſtrzédz/ żebyś tám iákiéy kłody nie dał przyſuć/ álbo iákich drew Strum E2v.
Zwrot: »ziemią przysuć; [ziemia przysuła]« (1): Vzrzałem między inemi łupy płaſſcż Kármázynowy przewyborny/ y dwieśće ſyklow ſrebrá/ [...] wźiąłem/ y ſkryłem w źiemi w pośrzodku Namiotu moiego/ ſrebrom takież źiemią przyſuł [humo operui]. Leop Ios 7/21; [Leop Ps 105/17 (Linde)].
[Szereg: »pokryć a przysuć«: Rozſtąpiłá ſie źiemiá y pożarłá Datáná: y pokryłá á przyſułá zebranie [operuit super congregationem] Abironowe. I zágorzáło w boźnicy ich Leop Ps 105/17 (Linde).]

Formacje współrdzenne cf SUĆ.

Cf PRZYSYPAĆ

ALKa, ZCh