Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PRZYTOCZENIE

Następne hasło: PRZYTOCZON »

[PRZYTOCZNY ai

o jasne.

Fleksja

sg
f	N		n	N	przytoczné
f	G	przytoczn(e)j	n	G

sg f G przytoczn(e)j. ◊ n N przytoczné.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Znaczenia

1. [Wynikły z doraźnych, nieprzewidywanych zdarzeń, potrzeb]
2. [Dotyczący dodatkowej, mniej ważnej sprawy]

1. Wynikły z doraźnych, nieprzewidywanych zdarzeń, potrzeb: Szarwarkują [gburzy] do folwarku mirakowskiego do wszelakiej roboty przytocznej, tak czasu letniego, jako czasu zimy LustrPom 86.

2. Dotyczący dodatkowej, mniej ważnej sprawy:

Wyrażenie: praw. »przytoczne skazanie«: [Sędzia niekiedy wydaje wyrok nie w sprawie głównej, ale w dodatkowej] thákié ſkazánié łaćinnicy názywáią/ Sentencia Acceſſoria/ Interlocutoria. Po polſku może być názwáné/ Przytoczné ſkazánié/ od którego nie ma być dopuſzczoná ápellácya/ dla próznego przewłóczenia ſpráwiedliwośći GroicTyt 158 (Linde).]

AĆ