[zaloguj się]
[pdf]

PRZYUCZAĆ SIĘ (8) vb impf

się (5), sie (3).

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 przyuczåm się
imperativus
sg pl
2 przyuczåj się
3 niech się przyuczå niech się przyuczają
conditionalis
pl
3 m pers by się przyuczali

praes 1 sg przyuczåm się (2). ◊ imp 2 sg przyuczåj się (2). ◊ 3 sg niech się przyuczå (1). ◊ 3 pl niech się przyuczają (1). ◊ con 3 pl m pers by się przyuczali (1). ◊ part praes act przyuczając się (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVIII w. s.v. przyuczyć.

Przyzwyczajać się do czegoś, wprawiać się, przygotowywać się; consuescere Calep, PolAnt; docere PolAnt; assuescere Modrz; condiscere Cn (8): [do opiłej baby:] Miéyże ſię tedy dobrze: á iáko bez piwá? Przyuczay ſię: niebyłám trzeźwia iáko żywá. KochFr 71; Calep 250a.

przyuczać się czego (1): Cżcie ſie też onim [o Diogenesie] gdy od iednego vbogiego chleba proſił, ci ktorzy tam przytim byli temu ſie ſmiali y dziwowali, y rzekł im przetoto cżynię bo ſie przyucżam nędzy. BielŻyw 73.

przyuczać się do czego (1): Niech ſię [król Zygmunt III] do miłośći narodu/ ktory ſpráwowáć ma/ przyucza SkarKaz )(4.

przyuczać się czemu (3): BibRadz Iudic 3/2; Vmiey rzekę przepłynąć/ i row ſnadnie ſkocżić/ Konia prętko doſiadać/ i dobrze im tocżić. Prziucżay ſię gorącu/ i zimnemu niebu/ Przeſtaway kiedi woda może być ku chlebu. Takie pocżątki maiąc/ dopiro myſl o tim/ Iako byś i ſam umiał woysko wieſć napotim. KochSat Cv; SkarŻyw 192.

cum inf (1): Tych cnot niech ſię przyucżáią poznáwáć á ćwicżyć ſię wnich/ áby nimi nietylko o ſobie ále też y o drugich vmieli rádźić. ModrzBaz 14.

Synonimy: przyzwyczajać się, wprawiać się.

Formacje współrdzenne cf UCZYĆ.

AĆ