« Poprzednie hasło: [PRZYWITANE] | Następne hasło: PRZYWITANY » |
PRZYWITANIE (15) sb n
a jasne; e z tekstów nieoznaczających é oraz -é.
sg | |
---|---|
N | przywitani(e) |
G | przywitaniå |
A | przywitani(e) |
I | przywitanim |
L | przywitaniu |
sg N przywitani(e) (3). ◊ G przywitaniå (1). ◊ A przywitani(e) (6). ◊ I przywitanim (1). ◊ L przywitaniu (4).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w. s.v. przywitać.
przywitanie czyje [= kto wita] (2): A gdy vſłyſzáłá Elizábetá przywitánie Máryey/ rozigráło ſię niemowlątko wżywoćie iey BudNT Luc 1/37; BielRozm 26.
przywitanie czyje [= kto jest witany] [w tym: G sb i pron (2), ai poss (1)] (3):OpecŻyw 19v; Praeparare orationem ad excipiendum regem Nágotowáć rzecz ná prziwitánie królewskie. Mącz 280c, [114]d.
»przywitanie i pozdrowienie« (1): Nábożné ij roſkoſſné tolenijé s prziwitanijm ij s pozdrowienijm nowo narodzonego pana Iezuſa. OpecŻyw 19v.
Iron.: Pierwsze starcie z nieprzyjacielem, rozpoczęcie wojny (1): Owa Boże day ſzczęsćie/ choć [= czy] ſię bić będźiemy/ Choćia ná przywitánie domá zoſtániemy [tj. czy będziemy czekać nieprzyjaciela w domu]. Prot B4v.
Cf PRZYWITAĆ
PP