| « Poprzednie hasło: (PRZYZWOLONY) | Następne hasło: PRZYZWYCZAIĆ SIĘ » |
PRZYZWYCZAIĆ (3) vb pf
a jasne.
Fleksja
| inf | przyzwyczaić |
|---|
| praet | ||
|---|---|---|
| pl | ||
| 3 | m pers | przyzwyczaili |
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| pl | ||
| 3 | m pers | by przyzwyczaili |
inf przyzwyczaić (1). ◊ praet 3 pl m pers przyzwyczaili (1). ◊ con 3 pl m pers by przyzwyczaili (1).
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.
Wyrobić w kimś lub w sobie nawyk czegoś, uczynić skłonnym; assuefacere Modrz [kogo, co do czego] (3): á przetoż tem więcey zwierzchnym Pánom y wſzytkim inſzym ná vrzędźiech będącym przyſtoi áby śię ich [namiętności] ſtrzegli a vmysł ſwoy do właſnego á prawdźiwego ſpoſobu ſpráwowánia rzecży przyzwycżáili ModrzBaz 18; ktorzy [heretycy] Greki rozmáitymi iády kácerſkimi zárazáli y do odſzcżepieńſtwá y oſobnjch rozumow burzliwych przyzwycżáili. SkarJedn 179.
Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Trzebá przyzwycżáić do tego żołnierze/ áby znákow ktore Hetman dawa/ pilnowáli ModrzBaz 111v.
Formacje współrdzenne cf ZWYCZAIĆ.
LWil