Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [PRZYZWYCZAJAWAĆ SIĘ]

Następne hasło: PRZYZWYCZAJONY »

PRZYZWYCZAJENIE (2) sb n

Tekst nie oznacza é; a jasne.

Fleksja

	sg
G	przyzwyczajeniå
I	przyzwyczajeni(e)m

sg G przyzwyczajeniå (1). ◊ I przyzwyczajeni(e)m (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. przyzwyczaić.

Znaczenia

Rzeczownik od „przyzwyczaić się” (2)
- 1. Nabranie umiejętności, wyćwiczenie się w czymś (1)
- 2. Obyczaj, nawyk (1)

Rzeczownik od „przyzwyczaić się” (2):

1. Nabranie umiejętności, wyćwiczenie się w czymś (1):

Szereg: »pilność a przyzwyczajenie« (1): A ponieważ to ná káżdy wiek przynależy/ áby pilnośćią á przyzwycżáieniem [discendo assuescendoque] gotował ſobie do vcżćiwych ſpraw ſnádny przyſtęp/ tedy pirwſzy wiek ták trzebá wychowáć y wyćwicżyć/ áby śię náucżył cnoty miłowáć ModrzBaz 9.

2. Obyczaj, nawyk [czego] (1): A ſprzyiázna chęć/ áby byłá trwáła y mocna/ trzebá żeby ſię opieráłá o korzeń wiádomośći y przyzwycżáienia rzecży vcżćiwych [consuetudinis rerum honestarum]. ModrzBaz 136.

Cf PRZYWYCZAJENIE, PRZYZWYCZAIĆ SIĘ

LWil