Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PUILLARZ

Następne hasło: PUINAŁ »

PUINALIK (2) sb m

puinalik a. puginalik (1), puinalik a. punalik (1) Calep (1:1).

a jasne.

Fleksja

	sg
N	puinalik
I	puinaliki(e)m

sg N puinalik (2). ◊ [I puinaliki(e)m.]

Sł stp brak, Cn: puinalik s.v. puinał, Linde bez cytatu: puinalik.

Znaczenia

Dem. od „puinał” (2)

Dem. od „puinał”; pugiunculus, sicula Calep, Cn; clunaculum Cn (2): Pugiunculus – Puginalik. Calep [873]b, 977a; [tho ieſth narod [z Zachodu] thak nie ćirpliwy/ iż y w zarćie ábo ná bieſiadách bardzo rad puginálikiem zdrádą zabiie Sentencja A2v].

Synonim: tesaczek.

AĆ