[zaloguj się]
[pdf]

PUŁTRZYNASTA (2) nm

pułtrzynasta (2), [połtrzynasta a. pułtrzynasta].

Pierwsze a pochylone, końcowe jasne; w poł- o prawdopodobnie pochylone (tak w poł-).

Fleksja

m A pułtrzynåsta (1). ◊ [f N pułtrzynåsty.] ◊ n A pułtrzynåsta (1).

Składnia orzeczenia typu: pułtrzynasta są.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Liczebnik ułamkowy: dwanaście i pół (2):

pułtrzynasta czego (sg) (1): Odeymi záſię połowicę tych lat w ktorych cżłowiek niegrzeſzy/ tylko Bogu mowi Modlitwy ie y pije/ zoſtáną pułtrzynaſtá látá. W ktorych cżłowiek grzeſzy BielKron 463; [haftki śrzebrne półtrzynasty pary InwMieszcz 1574 nr 192; BielKron 1597 319].

pułtrzynasta czego (pl) (1): Grzywná, Mná ábo Miná, ma ſto drachm w ſobie: iákoby pułtrzynaſtá tálárow náſzych. WujNT 272 marg.

[Ze skrótem rzeczownika podrzędnego: Puł trzynaſtá gro. Dreyczehendhalb Wokabul 1539 M3.

Zestawienie liczebnikowe: »pułtrzynasta tysiąca« = 12500: Względem cżego wſzyſtkiego mieli dáć Krzyżacy zá ſzkody Krolowi pułtrzynaſtá tyśiącá cżerwonych złotych BielKron 1597 319.]

MFr