Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [PUPIL]

Następne hasło: [PUPKA] »

[PUPILLUS sb m

pupillus a. pupil.

Fleksja

N pl pupil(l)i.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. [Sierota znajdujący się pod opieką prawną]
2. [Niemający wieku uznanego przez prawo za dojrzały, młody]

1. Sierota znajdujący się pod opieką prawną [sierota, który w opiece czyjej jest, choć nie ubogi – pupillus Cn]: Ponieważ iż pupili opiekuna pociągnęli w prawo i obwinowali o rzeczy ni ktore, żeby gich gim nie wydał, i podpierali propozycyji swojej jakimsi inwentarzem, [...] tedy by słusznie strona obwiniona nie mogłaby inaczy prożna być tego inwentarza, żeby wszytko oddać musiała, co by na tym inwentarzu popisano było, tym to sierotom. OrtyleSądWpol 1562 nr 104.

2. Niemający wieku uznanego przez prawo za dojrzały, młody [lat prawnych niedoszły – pupillus Cn]: Marnotrawstwo i niepotrzebne utraty ludzi młodych za potrzebną być się bacząc, aby były pohamowane. Tym sposobem pupilli do zapisów aby przymowane nie byli aż do lat 24 bez konsensu consanguineorum proximorum. AktaSejmikPozn 1589/77.]