[zaloguj się]
[pdf]

PURGOWAĆ SIĘ (2) vb impf

o oraz a prawdopodobnie jasne (tak w -ować).

Fleksja
inf purgować się
indicativus
praes
sg
3 purguje się

[inf purgować się ]. ◊ praes 3 sg purguje się (2).

Sł stp brak, Cn s.v. purgacyą brać, Linde XVII w. (z Cn).

1. Oczyszczać się ze zbędnych substancji organicznych; perpurgare se, purgari Cn [purgacyją brać, purgować się – purgari Cn] [przez co od czego] (1): Bowiem przez nie [wymioty] purguie ſie żołądek od wilgothi iadowitey GlabGad K8v.
2. Wychodzić z organizmu [czym] (1): Przetho też w nich [w niektórych zwierzętach] mięſo ieſt cirpkie, ku pozywaniu [!] nie godne, y owſzem trąci potem, ktori ieſt znak żołci gdyż ſie ona potem purguie GlabGad E6.
3. [Oczyszczać się z zarzutów, usprawiedliwiać się, uniewinniać się [purgare crimen – sprawić się z jakiego podejźrzenia Mącz 332a; oczyściam się słowy, wyprawiam się z czego, z grzechu, niewinność swą abo czyję pokazuję, wymierzam się, omawiam, wywodzę się z tego, co mi zarzucono – purgo me Cn] [czym, ze zdaniem dopełnieniowym]: List też Amplijasów był czytany w zgromadzeniu ministrów, którym chce się purgować, że Jednocie nic nie winien. AktaSynod IV 162.]

Formacje współrdzenne cf PURGOWAĆ.

ECB