[zaloguj się]
[pdf]

PURGUJĄCY (8) part praes act

Fleksja
sg
mNpurgujący fN nNpurgujące
A Apurgującą A
pl
N subst purgując(e)
A subst purgującé

sg m N purgujący (2). ◊ f A purgującą (3). ◊ n N purgujące (1). ◊ pl N subst purgując(e) (1). ◊ A subst purgującé (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w. s.v. purgować.

1. Czyszczący, usuwający brud (1): Smigma, Wſzeláka rzecz która chędoży/ cziśći/ y wymywa. Sicut est Sapo, Mydło [...]. Smigmaticus, id est, Detersorius, Czyściący/ purguyący. Mącz 397d.
2. Oczyszczający organizm ze zbędnych substancji organicznych; catharticus Cn (7): Syrop thrawiączy/ y pod cżęſcią purguiączy: Lubricativus. FalZioł II 21b; Po których [syropach]/ ieſli ſye iuż máteria zgotuie/ purguiące lékárſtwo/ záwżdy ſłuſznie iść ma Oczko 34v, 36.

purgujący co (1): Rzeczy poſpolite flegmę purguiącze. FalZioł V 103v.

W połączeniach szeregowych (2): á przetoż [wężownik] ma moc roſpądzaiączą/ purguiączą, ſcieńcżaiączą y też otwieraiączą. FalZioł I 12c, I 58c.

Wyrażenie: »moc purgująca« (3): [reubarbarum] Ma mocz purguiączą kolerę á tak ieſt dobre thym ktorzy maią zapalenie wątroby FalZioł III 5a, I 12c, 58c.
a. [Powodujący wypróżnienie; ventri movendo utilis Cn: Tákież ná ſtolce czynić konfekt (marg) Konfekt purguiący. (–) UrzędowHerb 99b.]

Cf PURGOWAĆ

ECB