[zaloguj się]
[pdf]

PURYTAN (1) sb m

purytan a. purytanin.

-ån-, [-an-].

Fleksja
pl
N purytåni
A purytany

pl N purytåni. ◊ [A purytany ].

Sł stp, Cn, Linde brak.

Członek kalwińskiej sekty powstałej w Szkocji i Anglii w XVI w. (łac. puritas): Iáko byli Sádduceuſzowie y dźiś Nowochrzczeńcy niektorzy/ y w Angliey Puritani/ co mowili iż nie máſz áni Anyołá/ áni duchá ábo duſz ludzkich. SkarKaz 208b; [GrzegŻarnObrProc 285; Anglia iáko ſię w Pogáńſtwo/ y Puritany ktorzy o zmartwychwſtániu y o nieſmiertelnośći duſzey nie trzymáią/ obraca? SkarProces 19].

ECB