[zaloguj się]
[pdf]

PUSTOSZĄCY (6) part praes act

o jasne.

Fleksja
sg
mNpustoszący fNpustoszącå
A Apustoszącą

sg m N pustoszący (4). ◊ f N pustoszącå (1). ◊ A pustoszącą (1).

Sł stp brak, Cn s.v. pustoszeniu podległy; pustoszyciel, Linde bez cytatu s.v. pustoszyć.

Niszczący; powodujący spustoszenia, dewastację; populabundus Mącz, Calep; vastificus Mącz, Cn; vastatorius Cn (6): Gdy byście więc virzeli brzydliwośc puſtoſzącą [tj. bóstwo pogańskie abominationem desolationis] powiedźianą przes danjela proroka/ a ona ſtoj na mieścu świętem MurzNT Matth 24/15; Abowiemeśćie ták mowili/ Wzięliſmj przymierze z ſmierćią/ á z piekłem mamy vmowę: iż gdy poraſſká puſtoſząca [Flagellum inundans] po inſſych poydzie/ nie prziydzie ná nas Leop Is 28/15; Mącz 312d, 476b; Populabundus – Puſroſzączi [!], plundruiączi. Calep 822b.
α. W funkcji rzeczownika [co] (1): Vastator, Populator – Wſziſtko puſtoſząci. Calep 1103b.

Cf PUSTOSZYĆ, [PUSTUSZĄCY]

AN