« Poprzednie hasło: PUSTOŚĆ | Następne hasło: PUSTOWAĆ » |
PUSTOTA (7) sb f
o prawdopodobnie jasne (tak w -ota).
sg | |
---|---|
G | pustoty |
A | pustotę |
L | pustocie |
sg G pustoty (3). ◊ A pustotę (2). ◊ L pustocie (2).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI (trzy z niżej notowanych przykładów) i XVIII w.
- 1. Grzech, bycie złym
(6)
- a. Rozpusta, rozwiązłość
(3)
- [Przen]
- a. Rozpusta, rozwiązłość
(3)
- 2. Próżność, może też bezmyślność (1)
W połączeniu szeregowym (1): ták dzierżał ná wodzy ſwe żądze/ iż áni łákomſtwá w nábywániu/ áni puſtoty w doſtátku/ áni okrucieńſtwá we władzey/ áni bezbożnośći ná vrzędzie/ áni bezeceńſthwá w życiu/ áni żadney ſzkárádey wády w nim znáć/ áni ſłycháć nie było GórnDworz B7.
pustota czyja (2): bo iuż białegłowy/ chocziaż by grzech ſpłodzić chciáły/ niemogły by/ gdzieby męſzcżyzni nie zezwaláli ná ich puſtotę. GórnDworz Z7v; CzechEp 415.
»wszeteczna pustota« (1): CzechEp 415 cf Szereg.
Cf PUSTOŚĆ
AN