• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
    • A. Zasady podziału znaczeń
    • B. Podział wewnętrzny rubryki znaczeniowej
    • C. Struktury składniowe
    • D. Funkcje form gramatycznych
    • E. Połączenia
    • F. Użycia przenośne
    • G. Inne rubryki nienumerowane
      • 136. Personifikacje i osoby dialogu lub dramatu
      • 137. Użycia ironiczne, żartobliwe, złośliwe i pogardliwe
      • 138. Użycia hipokorystyczne lub pejoratywne
    • H. Podrubryki znaczeniowe
    • I. Uwagi o łączliwości
    • J. Uwagi ogólne
    • K. Objaśnienia znaczeniowe
    • L. Odpowiedniki łacińskie
    • Ł. Odpowiedniki polskie wyrazów pochodzenia łacińskiego
    • M. Szczegóły dotyczące semantyki niektórych typów haseł
    • N. Szczegółowe sposoby postępowania przy niektórych komplikacjach materiałowych
    • O. Zebranie uwag technicznych
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

138. Użycia hipokorystyczne lub pejoratywne.

Pod hasłami typu dem., aug. i intens. tworzymy rubryki nienumerowane Hipokor. lub Peior., jeżeli materiał dostarcza na to wyraźnych przykładów. Jeżeli granica między funkcjami tych postaci słowotwórczych jest płynna, przy objaśnianiu piszemy po średniku:

...; niekiedy hipokor. (lub peior.)

Podobnie w wypadkach, gdy cały materiał zawiera ten odcień:

...; tu hipokor. (lub peior.)

Uwaga: Przymiotniki z sufiksami -uchny, -eńki itp. w XVI w. zdają się mieć głównie funkcję intensywną i odcień hipokorystyczny występuje niekiedy dodatkowo. Tak więc, zgodnie z możliwością kwalifikacji materiału, uwaga o hipokor. będzie dodatkiem do objaśnienia lub rubryką nienumerowaną; może też nie występować wcale.

a. Z dodatkowym zabarwieniem ironicznym.

Trzeba też zwracać uwagę, czy funkcja hipokorystyczna nie wyraża ironii. Tworzymy wówczas albo dwie odrębne rubryki Hipokor. i Iron. (jeżeli przykłady wyraźnie się różnicują), albo tylko Iron. (jeżeli każde hipokor. jest równocześnie iron.), albo dodajemy uwagę przy objaśnieniu:

...; niekiedy hipokor. lub (albo i) iron.