[zaloguj się]

188. Frazy.

Za frazę uważa się połączenie czasownika z określeniami, w którym czasownik nie może odmieniać się przez osoby, np.:

»serce boli«,
»Bogu najwyższemu niech będą dzięki«,
»w głowie się mąci«,
»mowiąc nawiasem«.
Tu należą też połączenia z formą bezokolicznika, skostniałe w tej postaci lub stanowiące wariant fakultatywny, np.:
»jako śliwkę połknąć«,
hipotetyczne:
»w głowie może się mącić«.
Prócz tego za frazę uznajemy też odmienne przez osoby utarte połączenia wskaźnika zespolenia z czasownikiem eliptycznym (tj. bez dopełnienia), np.:
»choćby(ś) chciał«,
»gdy, jeśli raczy(sz)«.
Nie uznajemy w zasadzie za samodzielną frazę połączenia podmiotu z orzecznikiem. Mogą one być wariantem do innych struktur frazeologicznych (por. 205.d.). Jedynie w wypadku, gdy w jednej części artykułu mamy analogiczne wyrażenie, a w innej tylko połączenie tych samych wyrazów z łącznikiem „być”, materiał taki wypisujemy jako frazę w pełnej formie, np.:
»gładka jest głowa«.