[zaloguj się]

202. Traktowanie jednostek wymagających rekonstrukcji.

a. Jednostki eliptyczne.

Jednostki eliptyczne uwzględniamy tylko w zakresie zestawień oraz zrostów i fraz z czasownikiem być.

aa. Zestawienia.

W tytulikach zestawień rekonstrukcji nie zaznaczamy w żaden sposób. Np. z kontekstów „Indyja rzeczona od rzeki Indus, jest Wielka i Mała”, „Biały bluszcz ma biały owoc, a czarny ma czarny owoc” wydzielimy zestawienia, których tytuliki brzmią:

»Wielka Indyja«,
»Mała Indyja«,
»biały bluszcz«,
»czarny bluszcz«.

bb. Zwroty i frazy.

Jeżeli w materiale zwrotu typu »być w kochaniu« znajdą się kartki z elipsą łącznika, np. „zobacz, w jakim to kochaniu u Boga”, nie uwzględniamy tego w tytuliku. Jeżeli przykład ten byłby jedyny, napisalibyśmy:

»[być] w kochaniu«.

cc. Materiał z Murmeliusza i Mymera.

W słownikach tych należy traktować niektóre pozycje jako całość składniową z pozycją poprzedzającą (lub jedną z poprzedzających), np.: „Szata” – i poniżej: „Jedwabna szata”, „płocienna szata”, „dziana”, „tkana”, „czamletowa”. Jeżeli tak zrekonstruowana całość będzie odpowiadała jednostce frazeologicznej, wliczamy ją do niej (z przykładu powyższego do wyrażenia: »szata czamletowa«). W razie konieczności cytowania uzupełniamy wyraz nadrzędny w klamrze.

b. Jednostki rozdzielone.

Jednostki, których człony w tekście są oddzielone innymi wyrazami, uwzględniamy w rozsądnych granicach, tj. tylko wówczas, gdy tekst rozdzielający nie jest na tyle długi, aby zatarła się oczywista wzajemna łączność i przynależność członów.

c. Jednostki z zaimkiem.

Przykłady, w których rzeczownikowy człon jednostki jest zastąpiony zaimkiem anaforycznym lub względnym, zaliczamy normalnie do frazeologii. W tytuliku nie zaznaczamy istnienia w materiale takich przykładów, tj. wliczamy je do jednostek pełnych; gdy chodzi o jedyny przykład, rzeczownik rekonstruujemy bez żadnych dodatkowych sygnałów.