[zaloguj się]

228. Zasady ogólne.

Ilość cytatów w części frazeologicznej znacznie ograniczamy (zwykle wystarczy jeden cytat). Nie musimy dążyć do zaprezentowania każdej odmianki.
W tych samych jednostkach wydzielonych pod hasłami poszczególnych członów nie można przytaczać tych samych przykładów (o ile oczywiście nie są one raz zaświadczone).

a. Zastąpienie cytatu odsyłaczem.

aa. W tym samym haśle.

Gdyby dwie jednostki w danym haśle musiały być ilustrowane tym samym przykładem, w jednej z nich dajemy tylko lokalizację i odsyłacz. Dotyczy to zarówno wypadku opisanego w 206.c. (jedno użycie uwikłane w dwie jednostki), jak i sytuacji, gdy na dwie jednostki mamy więcej użyć, ale wszystkie są identycznie uwikłane (to ostatnie dotyczy też powiązań między strukturami i frazeologią). Pod pierwszą podajemy wówczas jeden cytat (oraz po jego lokalizacji w razie potrzeby uwagę: [idem] – lub: [przekład tego samego tekstu]), zaś pod drugą piszemy wszystkie lokalizacje i odsyłacz, np.:

»kołyszący się i chwiejący« (2): CzechEp 117; NiemObr 44. Cf »kołyszący się wiatrem«
(chodzi o cytat „... kołyszącymi się i chwiejącymi każdym wiatrem nauki”). Aby nie wprowadzać nieporozumienia, iż odsyłacz odnosi się tylko do ostatniej lokalizacji, w takim wypadku wyjątkowo piszemy go po kropce.

bb. Odsyłanie do innych haseł.

Zgodnie z zasadą niecytowania tego samego przykładu w dwóch bliskich alfabetycznie hasłach (por. 229.a.), możemy podać tylko lokalizację i odsyłacz w wypadku, gdy dysponujemy tylko jednym. użyciem pleonastycznej jednostki frazeologicznej itp., np. s.v. KLĄTWA:

»kląć [jaką] klątwą« (1): BielKron 181v cf KLĄĆ.
Sposobu tego nie warto stosować, gdy chodzi o cytat niedługi.