• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
    • 278. Uwagi ogólne
    • 279. Które hasła nie są brane pod uwagę
    • 280. Hasło podstawowe
    • 281. Odsyłanie od innych czasowników
    • 282. Zasady techniczne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

280. Hasło podstawowe.

Listę formacji współrdzennych sporządzamy w zasadzie pod czasownikami, które uznamy za postać podstawową dla całej rodziny. Chodzi zatem o postaci jak najmniej złożone słowotwórczo, jak bić, biec, chwalić, ciągnąć.

a. Brak podstawowej postaci bezprzedrostkowej.

Jeżeli w materiale nie mamy przykładu na podstawową postać bezprzedrostkową, formacje współrdzenne zestawiamy pod pierwszym w kolejności alfabetycznej odpowiednim czasownikiem z przedrostkiem, np. dla postaci począć, wszcząć, zaczynać itd. s.v. NACZĄĆ.

b. Przy istnieniu różnych postaci bezprzedrostkowych.

Jeżeli mamy kilka postaci bezprzedrostkowych danego czasownika, przy czym trudno byłoby określić, którą z nich należy uznać za podstawową (np. CISKAĆ i CISNĄĆ), formacje współrdzenne umieszczamy w zasadzie pod hasłem wcześniejszym w alfabecie.