Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: CZATA

Następne hasło: [CZAUS] »

CZAULAR (2) sb m

czaular (1) caular (1) BielSpr (1 : 1).

Fleksja

N sg czåular (2); -ar (1), -(a)r (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Zniekształcony wyraz turecki „czawuszłar” (pl od „czawusz”) oraz niepełny tytuł ich starosty tzw. „czawuszłar bölükbaszy” – dowódcy oddziału czauszy, którzy pełnili m.in. funkcję straży przybocznej sułtanów osmańskich (2)

Zniekształcony wyraz turecki „czawuszłar” (pl od „czawusz”) oraz niepełny tytuł ich starosty tzw. „czawuszłar bölükbaszy” – dowódcy oddziału czauszy, którzy pełnili m.in. funkcję straży przybocznej sułtanów osmańskich (2): Caulár Stároſta iáko Márſzałek odbija Ludźi bułáwą ktorzy bliſko idą Cesárzá (marg) Czaular. (–) á thák ná ſtrzeleniu z łuku od Ceſárzá poſpolity Lud idźie. BielSpr 53v.

Cf CZAUSZ