Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ĆWIKIEŁKA

Następne hasło: ĆWIKŁA »

ĆWIKLANY (13) ai

a jasne.

Fleksja

sg
m	N	ćwiklany	f	N		n	N	ćwiklan(e)
	G			G	ćwiklan(e)j		G	ćwiklan(e)go
	A	ćwiklany		A			A	ćwiklan(e)
	I	ćwiklanym		I			I	ćwiklánym

sg m N ćwiklany (3). ◊ A ćwiklany (1). ◊ I ćwiklanym (1). ◊ f G ćwiklan(e)j (1). ◊ n N ćwiklan(e) (2). ◊ G ćwiklan(e)go (1). ◊ A ćwiklan(e) (3). ◊ I ćwiklánym (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „ćwikła” (13)

Przymiotnik od „ćwikła”; betaceus Mącz, Cn (13): Betaceus Cwiklány. Mącz 24c.

Wyrażenia: »korzenie ćwiklane« (2): Też ług w ktorym wrzało korzenie ćwiklane á boże drzewko/ á tym ługiem myi głowę FalZioł I 20a, V 38v.

»liście ćwiklane« (5): FalZioł I 52d; Liśćie ćwiklane z háłunem zwierćiać/ á na oczy przykłádáć. SienLek 63v, 17, 38v, 96.

»nać ćwiklana« (1): Wezmi ſzcżyru/ naci ćwikłaney FalZioł I 86a.

»olejek ćwiklany« (1): Też ieſt dobra/ cżyſciąc niecżyſtoſci z głowy gdy kto ſobie vcżini kichanie z oleikiem ćwiklanym z miodem á ſtrochą imbiru FalZioł I 20a.

»sok ćwiklany« (3): Też ſok ćwiklany z mieſzay s ſalethrą á thym namazuy licze/ trąd vlecżą FalZioł I 20a, I 20a, b.

Cf ĆWIKIELNY