![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: DOLEWEK | Następne hasło: DOLEŻEĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DOLEŹĆ (9) vb pf
o jasne, e pochylone.
Fleksja
| inf | doléźć |
|---|
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | dolåzł |
inf doléźć (7). ◊ fut 3 sg dolézie (1). ◊ praet 3 sg m dolåzł (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII w.
Dojść gdzieś z trudem, dowlec się, dotrzeć, dosięgnąć czego (9):
doleźć czego (3): [myszy] vrádziły: [...] A támo záwżdy pić y ieść/ Gdzieby ich kot nie mogł doleść. BierEz K; OrzRozm H2; RejZwierc 49.
doleźć dokąd [w tym: tam (2), do czego (1), na co (1)] (4): á on iáko pies obżárły ledwo dolezie do bárłogu ſwego RejZwierc 59; krył ſię [...] ná tákie mieyſce/ [...] ná ktore doleść prze przykrą gorę trudno kto miał. SkarŻyw 472; Filip Król Mácedóńſki/ kiedy mu o dźiwnie twárdym á niedobytym zamku powiádano/ pytał/ ieſliby tám ośieł z ſkrzynią złotá doléść nie mógł KochWr 32, 40.
W przen [kogo] (2): Kthory Koſćioł iáko Mur/ ták ieſt opráwion świątoſćiámi: przes ktore Dyabli niemogą nas doleſć. OrzList d3, d3.
Formacje pochodne cf LEŹĆ.
BC