Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: RECHABITA

Następne hasło: RECHMISTRZ »

RECHMISTRSKI (2) ai

rechmistrski (1), rechmistrzki (1) Mącz (1:1).

e jasne.

Fleksja

sg
m	N	rechmistrzki	f	N	rechmistrskå

sg m N rechmistrzki (1). ◊ f N rechmistrskå (1).

Sł stp brak, Cn: rachmistrski, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów): rechmistrzski i XVII w. (z Cn): rachmistrski s.v. rachmistrzski.

Znaczenia

1. Przymiotnik od „rechmistrztwo” (1)
2. Przymiotnik od „rechmistrz” ‘człowiek biegły w liczeniu’ (1)

1. Przymiotnik od „rechmistrztwo”; numeralis Mącz, Cn; calculatorius Cn (1): Arithmetica, Latine numeralis scientia [...], Rechmiſtrska nauká Liczba. Mącz 16b.

2. Przymiotnik od „rechmistrz” ‘człowiek biegły w liczeniu’ (1):

Wyrażenie: »stoł rechmistrzki« = tablica do liczenia lub/i kreślenia figur geometrycznych (1): Abacus, Kredencia ſłużbá. też, Stół rechmiſtrzki. też/ Kuchenna Tablicá. Mącz 1b.