Zwroty: »obłudnie się chlubić [czym]« (2): OrzList f; [potrzeba nam takich królów, którzy by] nas do końcá pſowáć tym nie dopuſzczáli: ktorzy miłością Rzeczypoſpolitey/ obłudnie ſye chlubiąc/ wſzytkę Rzeczpoſpolitą náſzę pſuią. OrzRozm A2v.

»obłudnie chwalić« [szyk zmienny] (2): Kto ćię chwali nań ſie gniewaſz: O cóżby temu vcżynił/ Ktoryby ćię ieſzcże gánił: Naydzieſz coć chwali obłudnie/ A źle myſląc mowi cudnie BierEz S; LubPs X3v.

»obłudnie czynić« (1): Antychrist Papież Rzymski, miał to wſzytko obłudnie cżynić [...] To iest, iż y chwałę Bożą zmyśláć miał, także też y cżystość: á przedśię nie miał nic dbáć o Bogá CzechEp 416.

»obłudnie iść« [szyk zmienny] (2): Pomni gdy tu wchodziſz brácie/ Iż też máią piecżą ná cie. Kto tędy idzie obłudnie/ Odpráwią go też niecudnie. RejZwierc 236v; ZawJeft 43.

»obłudnie się obchodzić [w tym: z kim (2), w czym (1)]« (4): LubPs I2v; PaprPan O2v; A ná kogoby ſię dowiedźiano/ że ſię w tem obłudnie obchodźi [Qui vero vel falso profiteri]/ ábo niepobożnym rzemiesłem ſię báwi/ ábo nieprzyſtoynie żywie/ áby słuſznymi kaźniámi był karan ModrzBaz 83; CiekPotr 79.

»obłudnie się [w czym] sprawować« (1): Cżłowiek mądry nie ma w nienawiśći zakonu/ á ktory ſię w nim obłudnie ſpráwuie [at qui simulat in ea]/ ieſt iáko okręt w náwáłnośći. BibRadz Eccli 33/2.

»obłudnie trzymać [= przestrzegać]« (1): Pány ſobie w ſwey źiemi cżęſto odmieniáli/ Wiáry y obycżáie/ obłudnie trzymáli. BielSat G4.

»obłudnie zmyślić« (1): A nietylko grzech máią w ſobie ty rzecży ktore niepráwdźiwie álbo obłudnie zmyśliwſzy mowimy/ ále też y ty ktore tákże cżynimy. KuczbKat 340.

Szeregi: »obłudnie albo (i) nieprawdziwie« [szyk 1:1] (2): KuczbKat 340; [papieże] pány ſą pánow/ choćiaż ſię obłudnie y nieprawdźiwie ſługámi ſług Bożych zowią. CzechEp 335.

»obłudnie, nieszczyrze« (1): Ale nie tuſzę áby to vrzędowi nászemu Polſkiemu [...] dla niektórych mogło ſluſznie być przypiſano/ áby on też obłudnie/ nie ſzcżyrze etc. iáko Fáryzeuſzowie cżynić miał. CzechEp 165.

»(nie) omylnie (ani) obłudnie« (2): nas máło nie więtſza połowicá ieſt/ ktorzy ſie ták y s Pánem ſwoim y z bliźnimi ſwoiemi omylnie á obłudnie záchowywamy. RejPos 251; RejZwierc 92v.

»obłudnie a na smowie« (1): Ale ſię tá rzecż obłudnie á ná ſmowie [simulate et ex composito] miedzy ſtronámi tocżyłá. Bo oná wſzytká napáść/ z vcżynienia wolnym obżáłowánego/ obáliłá ſię ná trzećiego/ ná ktorego to było vkowano. ModrzBaz 86.

»obłudnie, srogo« (1): O ſczęśćié/ iák obłudnie/ iáko ſrogo z námi Idźieſz? iák krótką rádość obfitemi łzámi Nágradzaſz? ZawJeft 43.

Zwroty: »obłudnie myślić« (1): [o złośnikach] A nawyęcey o tym záwżdy obłudnye myſlili/ iákoby k wſſzytkyemu złemu mnię tu przypráwili LubPs O2.

»obłudnie obchodzić się [z kim]« (1): [tak Bóg obchodził się z szatanem] iáko ſię też ſzátan nie ſzcżyrze ále obłudnie y zdrádliwie z rodźicámi náſzymi obchodźił CzechEp 203.

»wabić obłudnie« (1): Teżći w piſzcżałecżkę ptaſznik grawa cudnie/ Gdy ná łow ſwoy wabi ptaſzątká obłudnie. Phil H.

Szereg: »obłudnie i zdradliwie« (1): CzechEp 203 cf »obłudnie obchodzić się [z kim]«.