Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OBRZEZUJĄCY SIĘ

Następne hasło: OBRZEZYWAĆ SIĘ »

OBRZEZYWAĆ (1) vb impf

o, e oraz końcowe a jasne; w obrzazywać pierwsze a jasne.

Fleksja

indicativus
inf	obrzezywać
praes
	pl
2	obrzezywåcie

fut
	pl
3	m pers	będą obrzezywać

inf obrzezywać. ◊ [praes 2 pl obrzezywåcie. ◊ fut 3 pl m pers będą obrzezywać.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w.: obrzazywać.

Znaczenia

1. [Tnąc oddzielać część od całości (o zabiegach pielęgnacyjnych przy roślinach)]
2. Dokonywać obowiązującego w religii żydowskiej i mahometańskiej rytualnego zabiegu obcięcia napletka

1. [Tnąc oddzielać część od całości (o zabiegach pielęgnacyjnych przy roślinach): cżynią ią [winnicę] też puſtą/ nie będą iey obrzázywáć áni kopáć [Et panam eam in desolationem. non putabitur et non fodietur]/ y zárośćie tarnem y cierzniem BudBib 1s 5/6 (Linde).]

2. Dokonywać obowiązującego w religii żydowskiej i mahometańskiej rytualnego zabiegu obcięcia napletka; circumcidere Vulg, Cn [kogo]: vczyſz [o św. Pawle] odſtánia do Moyzeſzá/ tych Zydow ktorzy ſą miedzy Pogány: powiedáiąc że nie máią obrzezywáć ſynow ſwoich [non debere eos circumcidere filios suos] WujNT Act 21/21; [Przyſzli obrzezywać dźiéćię [venemut circuncidere puerum] MurzNT Luc 1/59, Ioann 7/22 (Linde)].

Formacje współrdzenne cf RZEZAĆ.

Cf OBRZEZOWAĆ, OBRZEZYWANIE, [OBRZEZYWANY]