[zaloguj się]
[pdf]

OBWŁASNY (2) ai

obwłasny (2). [obwłastny].

o jasne, a pochylane.

Fleksja
pl
I m obwłåsnémi
L obwłåsnych
inne formy
sg A - obwłåstny

[sg A obwłåstny.] ◊ pl I m obwłåsnémi (1). ◊ L obwłåsnych (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Przynależny, właściwy komuś lub czemuś; proprius JanStat (2): Są y inné Tytuły y z ich Státutámi obwłaſnémi, ku nábyćiu biegłośći w práwie Królewſkim SarnStat 160; [pan Bog lud Iſraielſky/ przes obrzeskę od wſſech inych narodow odłączył/ y onemuſz obwłastny Regiment a porząd poſtanowył UstKościel 19v].

obwłasny czemu (1): A ták ſkázuiemy y poſtánawiamy/ áby Stároſtowie źiem y powiátów nie ná innych mieyſcách ſądźili/ ieno ná mieyſcách Stároſtwóm obwłaſnych: to ieſt gdźie zwykły bywáć ſądy. SarnStat 528.

Synonimy: należący, należny, podlegający, podległy, przynależący.

JR