[zaloguj się]
[pdf]

ODRATOWAĆ (1) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w od- oraz -ować); oba a jasne (w drugim błędne znakowanie).

Fleksja
inf odratować
praet
sg pl
3 m odratowåł m pers odratowali
imperativus
sg
2 odratuj

[inf odratować. ◊ fut 2 sg odratujesz. ◊ praet 3 sg m odratowåł. ◊ 3 pl m pers odratowali.] ◊ imp 2 sg odratuj.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Ocalić w niebezpieczeństwie:

[odratować kogo: ktory [król] [...] garło ſwe przy was ſię położyć gotuie/ y odrátować nas RotRozm G2v; A (ták) [Bóg] odrátował lud Ionatháná [redemerunt populus Ionathan] że nie vmárł. BudBib 1.Reg 14/45; PaprHerby 246 (Linde).]

a. Przywrócić do przytomności: Mdleię: o Woytowicze odrátuy, á dzierz mię CiekPotr 82.
b. [Odbić, odzyskać:
α. Uprowadzonych w niewolę: Y pytał Dawid v Iehovy rzekąc/ Mamli gonić zá żołnierſtwem tym: czy dogonię go: A rzekł mu/ goń/ bo goniąc dogoniſz/ á rátuiąc odrátuieſz [et emendo eruens]. BudBib 1.Reg 30/8 (Linde).
β. Zajęte przez wroga zamki:
Zwrot: »[co] z [czyich] ręku odratować«: Bolko Kniaź Swierſki [...] Karkus y Holmet Zamki przeważną dzielnością z Moſkiewſkich gwałtownych ręku odrátował. StryjKron 773.]

Synonimy: uwolnić; b. odbić.

Formacje współrdzenne cf RATOWAĆ.

MP, RS